Να είναι το μαγαζάκι μας σε τάξη, να είναι σωστό το ταμείο, και τα βιβλία στους πάγκους αλφαδιασμένα! Δούλεψε πολύ το κοριτσάκι για να γίνει μπεύθυνη!
Τι σκατά μάζεψε οταν χαλάσε η αποχέτευση και το μαγαζάκι πλημμύρισε, τι ανήμερα χριστούγεννα και ανήμερα πάσχα δούλευε όταν όλοι έτρωγαν γιορτινό τσιτσί! Μέχρι και ξύλο έφαγε, απο την προηγούμενη μπεύθυνη, που ήταν και κρητικιά και έβραζε το αίμα της, όταν μια μέρα έχυσε το ciocolacino fredo, που έπινε η κακομοίρα, σε λεύκωμα για τη Μαρία Κάλλας. Όχι, δεν θύμωσε για την προσβολή στην καλλιτέχνιδα η κακιά κρητικιά, αλλά για τα εκατό ευρώ που έχανε το μαγαζάκι μας που είναι και αλυσίδα.
Όλο το βράδυ έκλαιγε η κακομοιρούλα σπίτι της με τον καιρο όμως συμμορφώθηκε. Σταμάτησε να πίνει καφέ, ανέλαβε την διασκέδαση της κακιάς κρητικιάς με ανέκδοτα που της έλεγε κάθε μέρα (όταν δε γελούσε η κακιά κρητικιά, γελούσε η κακομοιρούλα δυνατά και κάπως την ξεγελούσε οτι ήταν αστείο το ανέκδοτο), έβριζε όποιον ενοχλούσε την κακιά κρητικιά, σύμφωνούσε με όλα τα κακεντρεχή σχόλια για συναδέλφους και πελάτες(τύπου:δεν φτάνει που είναι σαν φάλαινα θέλει να παραγγείλει και το βιβλίο του Παρλιάρου), έμαθε να κουτσομπολεύει αγενώς(γιατί υπάρχει και ευγενικό κουτσομπολιό!!!!!!!!) και απομνημόνευε τα χρώματα απο τα εξώφυλλα των βιβλίων για να δείξει οτι είναι καλή υπάλληλος. Δεν έλεγε ποτέ όχι η κακομοιρούλα μας (μέχρι και προφυλακτικά αγόρασε, μια μέρα που η κακιά κρητικιά είχε κάβλες και είχε ξεμείνει). Ως και φίλες έγιναν, και τα προσωπικά τους έλεγαν, και πάνω απ ολα η κακομοιρούλα είχε κατακτήσει την πολυπόθητη, για τους έλληνες, φήμη του “καλού παιδιού”.
Ήρθε όμως εκείνη η αποφράδα μέρα, που λόγω καλοκαιρινών αδειών, έπρεπε να μπεί και τρίτος στην παρέα. Και ήλθον είς το μαγαζάκιον.
Πρός μεγάλη μου έκπληξη σε τρείς μέρες η κακιά κρητικιά δήλωσε παραίτηση λόγω καταγγελίας που της είχα κάνει στον ζούπερ-μπεύθυνο όλων των μαγαζακίων, για απαράδεκτη συμπεριφορά. Και ήρθε η στιγμή που η κακομοιρούλα, τόσο καιρό, περίμενε! Έγινε μπεύθυνη!
Και έγινε χειρότερη απο την κακιά κρητικιά. Επειδή όμως εγώ ποτέ δεν υπήρξα κακομοιρούλα, ουδέποτε μάζεψα σκατά και απαίτησα οι αργίες να είναι μοιρασμένες. Και όταν έξω απο το μαγαζάκι μας γίνονταν επεισόδια το έκλεισα και έφυγα. Και αφού φούντωσε και έκανε τα αδύνατα δυνατά να με δίωξει, και ως εκ θαύματος δεν τα κατάφερε, εχθές αποφάσισε να με ρίξει στο φιλότιμο! Καλά ρε Μαρία μου λέει, έγω ήμουν χαζή τόσα χρόνια που δούλευα όλες τις αργίες? Και μάζευα και τα σκατά του καθενός? Όχι αγάπη μου, δεν είσαι χαζή, εσύ έγινες μπεύθυνη! Ενώ εγώ παραμένω μια απλή χαζή υπάλληλισκα, γνωστή τοις παση ως αντιδραστική, τεμπέλα, bitch, ψηλομύτα, μυγιάγγιχτη, φυτό κτλ (να σου πώ την αλήθεια, τίποτα απο αυτά δεν είπα, μόνο έγνεψα με συμπόνια, την λυπήθηκα την κακομοίρα!)
Τι σκατά μάζεψε οταν χαλάσε η αποχέτευση και το μαγαζάκι πλημμύρισε, τι ανήμερα χριστούγεννα και ανήμερα πάσχα δούλευε όταν όλοι έτρωγαν γιορτινό τσιτσί! Μέχρι και ξύλο έφαγε, απο την προηγούμενη μπεύθυνη, που ήταν και κρητικιά και έβραζε το αίμα της, όταν μια μέρα έχυσε το ciocolacino fredo, που έπινε η κακομοίρα, σε λεύκωμα για τη Μαρία Κάλλας. Όχι, δεν θύμωσε για την προσβολή στην καλλιτέχνιδα η κακιά κρητικιά, αλλά για τα εκατό ευρώ που έχανε το μαγαζάκι μας που είναι και αλυσίδα.
Όλο το βράδυ έκλαιγε η κακομοιρούλα σπίτι της με τον καιρο όμως συμμορφώθηκε. Σταμάτησε να πίνει καφέ, ανέλαβε την διασκέδαση της κακιάς κρητικιάς με ανέκδοτα που της έλεγε κάθε μέρα (όταν δε γελούσε η κακιά κρητικιά, γελούσε η κακομοιρούλα δυνατά και κάπως την ξεγελούσε οτι ήταν αστείο το ανέκδοτο), έβριζε όποιον ενοχλούσε την κακιά κρητικιά, σύμφωνούσε με όλα τα κακεντρεχή σχόλια για συναδέλφους και πελάτες(τύπου:δεν φτάνει που είναι σαν φάλαινα θέλει να παραγγείλει και το βιβλίο του Παρλιάρου), έμαθε να κουτσομπολεύει αγενώς(γιατί υπάρχει και ευγενικό κουτσομπολιό!!!!!!!!) και απομνημόνευε τα χρώματα απο τα εξώφυλλα των βιβλίων για να δείξει οτι είναι καλή υπάλληλος. Δεν έλεγε ποτέ όχι η κακομοιρούλα μας (μέχρι και προφυλακτικά αγόρασε, μια μέρα που η κακιά κρητικιά είχε κάβλες και είχε ξεμείνει). Ως και φίλες έγιναν, και τα προσωπικά τους έλεγαν, και πάνω απ ολα η κακομοιρούλα είχε κατακτήσει την πολυπόθητη, για τους έλληνες, φήμη του “καλού παιδιού”.
Ήρθε όμως εκείνη η αποφράδα μέρα, που λόγω καλοκαιρινών αδειών, έπρεπε να μπεί και τρίτος στην παρέα. Και ήλθον είς το μαγαζάκιον.
Πρός μεγάλη μου έκπληξη σε τρείς μέρες η κακιά κρητικιά δήλωσε παραίτηση λόγω καταγγελίας που της είχα κάνει στον ζούπερ-μπεύθυνο όλων των μαγαζακίων, για απαράδεκτη συμπεριφορά. Και ήρθε η στιγμή που η κακομοιρούλα, τόσο καιρό, περίμενε! Έγινε μπεύθυνη!
Και έγινε χειρότερη απο την κακιά κρητικιά. Επειδή όμως εγώ ποτέ δεν υπήρξα κακομοιρούλα, ουδέποτε μάζεψα σκατά και απαίτησα οι αργίες να είναι μοιρασμένες. Και όταν έξω απο το μαγαζάκι μας γίνονταν επεισόδια το έκλεισα και έφυγα. Και αφού φούντωσε και έκανε τα αδύνατα δυνατά να με δίωξει, και ως εκ θαύματος δεν τα κατάφερε, εχθές αποφάσισε να με ρίξει στο φιλότιμο! Καλά ρε Μαρία μου λέει, έγω ήμουν χαζή τόσα χρόνια που δούλευα όλες τις αργίες? Και μάζευα και τα σκατά του καθενός? Όχι αγάπη μου, δεν είσαι χαζή, εσύ έγινες μπεύθυνη! Ενώ εγώ παραμένω μια απλή χαζή υπάλληλισκα, γνωστή τοις παση ως αντιδραστική, τεμπέλα, bitch, ψηλομύτα, μυγιάγγιχτη, φυτό κτλ (να σου πώ την αλήθεια, τίποτα απο αυτά δεν είπα, μόνο έγνεψα με συμπόνια, την λυπήθηκα την κακομοίρα!)
